Η σωστή διατροφή στην άθληση με όπλο την πραγματική γνώση και επιστήμη.
Αυτό που έχει μεγάλη σημασία και διαφοροποιεί εμάς τους (ερασιτέχνες) δρομείς από άλλους αθλούμενους είναι το μοίρασμα: όποτε εντοπίζουμε, δηλαδή, ένα «κόλπο», μια συμβουλή ή κάτι που μπορεί να βοηθήσει τους συναθλητές μας, δεν το κρατάμε για τον εαυτό μας, αλλά το μοιραζόμαστε χωρίς «κρατήματα» και εγωισμούς. Αυτό συνέβη και σε μένα με τη διατροφογενετική ανάλυση του DNANUTRICOACH®. Έγραψα για αυτό, μίλησα για αυτό, συμμετείχα ενεργά. Και η πίστη μου στην υπηρεσία ανανεώνεται καθημερινά. Ιδιαιτέρως όταν κατά διαστήματα, αμελώ τις «προσταγές» της. Για αυτό γράφω και το παρόν κείμενο. Και εξηγούμαι…
Διατροφικές εμμονές
Προτού μυηθώ στα μυστικά της διατροφογενετικής από τη Δρ. Βαλεντίνη Κωνσταντινίδου, είχα κάποιες συγκεκριμένες διατροφικές εμμονές (εκτός από τον υποσιτισμό-κλασικός δρομικός αστικός μύθος – που ήταν η σημαντικότερη και που ευτυχώς έχω απεμπολήσει ανεπιστρεπτί):
α) μονοδιάστατη πρόσληψη πρωτεΐνης –είχα ταράξει τα γιαούρτια,
β) μηδενική χρήση ελαιολάδου στο φαγητό –πλέον το…κάνω μπάνιο στο λάδι,
γ) ελάχιστα Ω3 λιπαρά – σήμερα δεν αφήνω μέρα να περάσει δίχως τέτοια.
Ωστόσο, επειδή κατά καιρούς στη ζωή μου (όπως και στις ζωές όλων μας) αντιμετώπισα και δύσκολες καταστάσεις με πολλές υποχρεώσεις, άγχος, στεναχώριες και άλλα συναφή, επανερχόμουν στις εμμονές μου. Μου συμβαίνει ακόμα. Αραιότερα, αλλά μου συμβαίνει. Τώρα πια, που έχω μάθει να παρατηρώ το κορμί μου (το «κορμάκι», όπως το αποκαλώ συχνά), βλέπω ξεκάθαρα το «έργο».
Το σώμα στέλνει σήματα: μικροί πόνοι, κούραση, πιάσιμο.
Όποτε γίνω αμελής, το σώμα στέλνει σήματα. Μικροί πόνοι, κούραση, πιάσιμο και άλλα τέτοια που παλαιότερα παραγνώριζα και πήγαινα παρακάτω. Μόλις όμως επανέλθω στη σωστή και τεκμηριωμένη εξατομικευμένη διατροφή για εμένα μόνο, όλα ισιώνουν και πάλι μέσα σε 2-3 μέρες το πολύ. Wow, ε; Θα το ξαναγράψω κι ας κατηγορηθώ για έπαρση ή αγένεια – είναι όμως η αλήθεια μου: δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν σας και για τίποτα. Έχω βρει το δρόμο μου. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Επιλέγω να μην το κάνω από βλακεία ή από αυτοκαταστροφική διάθεση.
Παράλληλα με τα παραπάνω, οφείλω να επισημάνω και την απογοήτευσή μου κάθε φορά που βλέπω έναν «ειδικό» να αναλύει και να προτείνει διατροφικά σχήματα που θα «στεγνώσουν» το χρήστη τους ή θα τον κάνουν να τρέξει μαραθώνιο γρηγορότερα από τον Κιπτσόγκε! Ζούμε στη χώρα του «ό,τι δηλώσεις, είσαι». Στην ίδια χώρα που προτιμάμε την αντιβίωση που θα μας προτείνει ο γείτονας, από μια ώρα αναμονής στον προθάλαμο ενός παθολόγου. Και ταυτόχρονα, για όλα τα θέματα, καταφεύγουμε στον «φωτεινό παντογνώστη» google. Και βρισκόμαστε στο 2019. Να το ξαναγράψω; Στο 2019.
Αγάπη προς τον εαυτό.
Από σεβασμό προς τους επιστήμονες επαγγελματίες, αλλά κυρίως από αγάπη προς τον εαυτό, ας γίνουμε λιγουλάκι πιο υπεύθυνοι: η σωστή διατροφή είναι το Α και το Ω για όλα. Για την υγεία, για την ψυχολογία, για την άθληση και βέβαια για τον αυτοσεβασμό. Μην την παραδίδουμε στα «χέρια» φίλων, γνωστών, συμβούλων διατροφής με απολυτήρια λυκείου και άλλων περαστικών. Μπροστά μας θα τα βρούμε όλα. Δεν είναι κλισέ: «είμαστε ό,τι τρώμε». Και κάτι ακόμα: ΔΕΝ μπορείς να τρέξεις πιο γρήγορα από τον Κιπτσόγκε! Προσπάθησε, μόνο, να τρέξεις πιο γρήγορα από χθες. Κι αυτό, αν το θες πραγματικά.
Η διατροφογενετική προσέγγιση υποστήριξης της άθλησης.
Εγώ έχω βρει το δρόμο μου. Ξέρω τι πρέπει να κάνω. Ξεφεύγω και επανέρχομαι για να επιβεβαιώσω την ευστοχία της στοχευμένης, εξατομικευμένης διατροφής που μου παρέχει το DNANUTRICOACH® με την διατροφογενετική προσέγγιση υποστήριξης της άθλησης. Αγαπητοί μου συντρεχαλατζήδες, να με συμπαθάτε. Καλή αντάμωση σε δρόμους, γήπεδα, στίβους, ταρτάν και λοιπές τρεξιματικές επιφάνειες.
Γράφει ο Γιώργος Μυζάλης PhD,
Ambassador DNANUTRICOACH®
Υ.γ. Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο περιοδικό iRUN
