Το 2009, η Δρ. Βαλεντίνη Κωνσταντινίδου με την τότε ομάδα της, και στα πλαίσια της διδακτορικής της έρευνας, δημοσίευσε τα αποτελέσματα σχετικά με την μεταγευματική πορεία των αλλαγών στην έκφραση γονιδίων που σχετίζονται με την ευαισθησία στην ινσουλίνη, έως και 6 ώρες μετά από κατανάλωση παρθένου ελαιολάδου.
Ο στόχος της έρευνας ήταν να εξεταστεί το κατά πόσο μία οξεία κατανάλωση λίπους θα μπορούσε να προκαλέσει αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων που σχετίζονται με την ευαισθησία στην ινσουλίνη σε ανθρώπινα μονοπύρηνα κύτταρα περιφερικού αίματος (PBMNCs, peripheral blood mononuclear cells). Η επιλογή των υποψηφίων γονιδίων βασίστηκε σε προηγούμενες μελέτες με παρατεταμένη κατανάλωση παρθένου ελαιολάδου (VOO) και βιολογική συσχέτιση σε σχέση με την ευαισθησία στην ινσουλίνη.
Στη μελέτη συμμετείχαν έντεκα υγιείς εθελοντές οι οποίοι κατανάλωσσαν ωμό VOO (50 mL) κατόπιν νηστείας και δείγματα αίματος συλλέχθηκαν στις 0, 1 και 6 ώρες. Τα αποτελέσματα έδειξαν αύξηση στη γλυκόζη πλάσματος, ινσουλίνη και υδροξυτυροσόλη στην 1η ώρα και μείωσή τους στις 6 ώρες. Η οξειδωτική βλάβη των λιπιδίων αυξήθηκε στις 6 ώρες (p < 0,05). Οι αλλαγές γονιδιακής έκφρασης χαρακτηρίστηκαν με βάση την ποσοτικοποίηση των δειγμάτων σε σχέση με ένα δείγμα αναφοράς [δηλαδή, τη μέθοδο σχετικής ποσοτικοποίησης (RQ)].
Παρατηρήθηκε μείωση έκφρασης στη 1 ώρα στα γονίδια OGT, (RQ: 0,62 +/- 0,32) και ALOX5AP, (RQ: 0,64 +/- 0,31). Το OGT ρυθμίστηκε προς τα πάνω στις 6 ώρες (RQ: 1,88 +/- 0,28, p < 0,05). Το CD36 (υποδοχέας θρομβοσπονδίνης) ρυθμίστηκε προς τα πάνω στη 1 ώρα (RQ: 1,6 +/- 0,8, p < 0,05) επιστρέφοντας στις αρχικές του τιμές στις 6 ώρες.
Η συνθετάση λιποϊκού οξέος (LIAS), η πρωτεΐνη που δεσμεύει τον υποδοχέα που ενεργοποιείται από τον πολλαπλασιαστή υπεροξισώματος (PPARBP), και τα γονίδια ADAM17 και αδρενεργικού βήτα-2-υποδοχέα (ADRB2) ρυθμίστηκαν προς τα πάνω στις 6 ώρες (RQ: 1,33-1,56) ακολουθώντας μια αυξανόμενη γραμμική τάση (p < 0,05) από τη γραμμή βάσης έως τις 6 ώρες.
Τα γονίδια ALOX5AP και OGT συσχετίστηκαν αντιστρόφως με τα επίπεδα ινσουλίνης και γλυκόζης σε 1 ώρα. Το ADAM17 και το ADRB2 συσχετίστηκαν αντιστρόφως με την οξειδωμένη LDL (oxLDL) στις 6 ώρες (p < 0,05). Συνολικά, αυτές οι παρατηρήσεις βοηθούν τα μελλοντικά σχέδια κλινικών μελετών διατροφογονιδιωματικής και υποδεικνύουν ότι μια δόση VOO μπορεί να προκαλέσει ποσοτικοποιήσιμες και γρήγορες αλλαγές στη γονιδιακή έκφραση σε γονίδια που σχετίζονται μηχανιστικά για την ευαισθησία στην ινσουλίνη και το μεταβολικό σύνδρομο.
Η πρωτότυπη δημοσίευση βρίσκεται αναρτημένη στο PUBMEB, NIH National Library of Medicine.
